این کتاب داستان پسربچه‌ای به اسم واسیا است که نمی‌خواهد به خاطر رفتار بدی که داشته است عذرخواهی کند. او از خانه بیرون می‌رود و تا مدت‌ها برنمی‌گردد و در این میان ماجراهای متفاوتی را از سر می‌گذراند و با حیوانات دوست می‌شود.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «تن واسیا آن‌چنان از سرما یخ زده بود که مدتی طول کشید تا بر اسب سوار شود. اسب در میان درختان یورتمه می‌رفت و واسیا دست و صورتش را لابلای یال او پنهان کرده و چشم‌هایش را بسته بود. اسب به‌خانه‌ی خود رسید. از پله‌های خانه‌اش به ایوان و از ایوان به داخل اتاقش رفت. خانه‌اش بزرگ و قرص و محکم بود. اما کاملاً خالی. نه اسبابی، نه اثاثیه‌ای، تنها در گوشه‌ی اتاق یک کپه علف خشک بود.»
واسیا که در ابتدا آرزوی داشتن اسب چوبی داشته است در این داستان با اسبی واقعی دوست می‌شود و به راه خود ادامه می‌دهد. در این میان او با چالش‌های متفاوتی روبرو می‌شود و یاد می‌گیرد که برای رسیدن به خواسته‌هایش باید شیوه‌ی رفتار خود را تغییر دهد.