คอนเชตตา...คอนเชตตา...
หล่อนจรดปากกา แลบลิ้นเลียริมฝีปาก
ขณะความใคร่อยากลากไล้บนท้องน้อย
วลีและประโยค...มันบิดเบี้ยวเสียแล้ว ทว่าแสนจะโลดแล่น
ทุกสิ่งรอบตัวหล่อนคงจะถูกหลอมรวมและผนึกฝังไว้ในนั้น
ในหน้ากระดาษบางเบา ในตัวละครเศร้าซึม
ในโศกนาฏกรรมอันเกิดขึ้นได้ด้วยใบหน้าเฉยเมย

ใบหน้าอันยั่วเย้า มือและเท้าอันงดงาม เรือนร่างอันเชื้อเชิญ
"คอนเชตตา"...ก็เช่นกัน