คุณไม่มีทางหาศูนย์รับฝากความเสียใจแห่งนี้เจอ เพราะที่แห่งนี้จะเลือกยอมให้คุณเจอเองต่างหาก ความเสียใจที่ไม่อาจเติมเต็มให้สมบูรณ์ เสี้ยวหนึ่งของชีวิตที่ขาดหายไปความคิดถึงอันสับสนยุ่งเหยิง แต่ไหนแต่ไร ความเสียใจอาจไม่เคยสิ้นสุดลงอย่างแท้จริง เมื่อก่อนก็ใช่หลังจากนี้ก็ใช่

ณ ที่แห่งนี้ เจ้าหน้าที่รับฝากความเสียใจจะรับความเสียใจของคุณเอาไว้อย่างอ่อนโยน ณ จุดเชื่อมต่อที่ซ่อนอยู่ระหว่างบนดินกับใต้ดิน มุมหนึ่งของศูนย์การค้าใต้ดินแห่งสถานีรถไฟไทเปที่คดเคี้ยวเหมือนเขาวงกต ในวันพุูธซึ่งเป็นรอยต่อของสัปดาห์ เวลาพลบค่ำตั้งแต่สิบเจ็ดนาฬิกาไปจนถึงหนึ่งทุ่มตรงที่เป็นช่วงเปลี่ยนผ่านระหว่างกลางวันกับกลางคืน ศูนย์รับฝากความเสียใจ จะปรากฏขึ้นมาอย่างเงียบเชียบ เพื่อเป็นตัวกลางช่วยส่งความเสียใจของคุณกลับไปยังอดีตให้แก่คนที่มิอาจพบเจอได้อีก

เมื่อใดที่คุณกอดเก็บความเสียใจอย่างแรงกล้าเอาไว้ และอยากจะเดินออกจากเขตแดนของสิ่งที่ได้ชื่อว่า สายเกินไป ก็ขอเชิญมายังที่แห่งนี้ ข้ามเวลากลับไปยังจุดเริ่มต้นของความเสียใจ ส่งความคิดคำนึงออกไปยังอดีตที่ล่วงผ่าน ความเสียใจ มีไว้เพื่อให้เรายิ่งทะนุถนอมปัจจุบัน