Sinds 1949 bevindt zich bij het Veluwse dorp Loenen een nationale oorlogsbegraafplaats die om verschillende redenen uniek is.
Allereerst ziet de bezoeker in afwijking van andere erevelden geen strakke rijen kruisen of stenen; de graven liggen in rustig gebogen lijnen verspreid langs slingerende bospaden. Ze zijn gemarkeerd door eenvoudige, liggende stenen en gaan als het ware op in de natuur.
Een ander unicum is dat op dit ereveld allerlei oorlogsslachtoffers begraven zijn. Niet alleen militairen, maar ook burgers, mannen zowel als vrouwen. Het gaat hier om oorlogsslachtoffers die op verschillende plaatsen en onder verschillende omstandigheden sinds 9 mei 1940 zijn omgekomen. Militairen uit de meidagen van 1940, verzetsstrijders, Engelandvaarders, represailleslachtoffers, dwangarbeiders, concentratiekampslachtoffers, leden van de koopvaardij, slachtoffers van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië, maar ook slachtoffers van latere conflicten zoals de politionele acties in voormalig Nederlands-Indië, de schermutselingen die voorafgingen aan de overdracht van Nederlands Nieuw-Guinea.
Een laatste bijzonderheid is dat het ereveld nog steeds in gebruik is om slachtoffers die omkomen bij deelname aan vredesmissies een laatste rustplaats te geven.

Dit boek vertelt de geschiedenis van het ereveld Loenen en het levensverhaal van een aantal van de meer dan 3500 Nederlanders, die hier begraven liggen. Het boek wordt gecompleteerd met een register waarin de personalia van alle in Loenen begraven oorlogsslachtoffers staan opgetekend. Het ereveld Loenen is aangelegd door de Oorlogsgravenstichting. Deze is in 1946 in het leven geroepen om het Nederlandse oorlogsgraf, waar ook ter wereld, in te richten en te onderhouden.

Bijlage : Los naamregister ereveld Loenen, 44 pag. ; bij 2e herziene druk bijgewerkt tot 04-08-1999.