مجموعه داستان خروسان باغ بابر شامل پنج داستان کوتاه است. محوریت تمام داستان‌های این مجموعه بر مدار زندگی سنتی مردم افغانستان می‌چرخد. خواندن داستان‌های این کتاب نه تنها از منظر ادبی و لذت ادبی برای مخاطبان طعم خوش‌آیندی دارد، بلکه تصور فضای بومی داستان‌های این مجموعه بر هر خواننده زبان فارسی لذت دوچندانی هم از نگاه ادبی و هم از منظر جامعه‌شناسی فرهنگی مردم افغانستان خواهد داشت.
حسین فخری، از معدود نویسندگان افغانستانی است که بیشتر سوژه‌هایش را از متن جامعه سنتی کشور خود انتخاب می‌کند؛ سپس با پرداختن به زوایایی که کمتر به چشم می‌آید، سوژه‌های داستانی خود را به مخاطبان آثارش معرفی می‌کند.
مدت‌ها پیش رضا قنبری، نویسنده ایرانی در یادداشتی بیان کرد: «شیوه نوشتاری فخری به شیوه داستان‌نویسان خوب و موفق ایرانی نظیر هوشنگ گلشیری و امیرحسن چهل‌تن است که با ایجاد تصاویر پی‌درپی و توصیفات دقیق از مکان و موقعیت‌ها، می‌نویسند».
حسین فخری، نویسنده پرکاری است که همواره به گویش بومی مردمش می‌نویسد. نثر او آن‌قدر ساده و سالم است که هر فارسی‌زبانی می‌تواند به‌راحتی آن را بخواند و از آن لذت ببرد. حسین فخری در سال ۱۳۲۸ در ولایت غزنی به دنیا آمده و بیش‌از نیم قرن است که با زبان فارسی می‌نویسد.