แม้เฟิ่งหนิงจะโชคดีเหลือแสน สามารถรอดชีวิตมาได้จากการถูกทำร้ายและได้รับความช่วยเหลือทันท่วงที

ทว่าสิ่งที่นางต้องสูญเสียไปจนไม่เหลือแม้แต่น้อยคือ ‘ความทรงจำ’ ของตนเองและ ‘ความเป็นห่วงเป็นใย’ จากคนรอบข้าง

น่าแปลก ทั้งที่ใครๆ ก็เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ ของนายท่านสามแห่งคฤหาสน์สกุลหลง ไฉนนางกลับเป็นที่รังเกียจของผู้คน กระทั่งสามีที่แต่งงานกันมาแล้วสามปีของนางก็ไม่เคยมาหานางเลยสักครั้ง นี่มันออกจะผิดปกติเกินไปแล้ว นี่นางทำความผิดสถานใดกันจึงกลายเป็นคนน่าสงสารเช่นนี้ได้

อดีตที่ผ่านมาจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออนาคตต่อจากนี้

ความผิดใดที่นางกระทำ นางจะหาทางชดใช้คืน แต่นางยอมรับไม่ได้เด็ดขาดกับฐานะ ‘ภรรยาผู้ถูกทอดทิ้ง’ !