นิยายรักฉบับนักศึกษาขี้อายกับอาจารย์หนุ่มสุดฮอต

เด็กไอคิวสูงเรียนเก่ง แต่ไม่เด่นเรื่องรักอย่างคัคนางค์เหมือนจะหลุดเฟรม
เมื่อถูกเล่นงานด้วยความหล่อ น้ำเสียง และวิธีการพูดของอาจารย์ด็อกเตอร์พฤกษ์

“เพื่อนหนูถามอาจารย์ว่า...คนอะไรหล่อชะมัด แบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่า หล่อวัวหายควายล้ม หล่อจนต้องร้องขอชีวิต หล่ออะไรเบอร์นั้น”

เอ๊ะ...ทำไมฟังดูคุ้นๆ เหมือนที่เราเขียนในสมุดเมื่อกี้เลย คัคนางค์คิดพลางก้มลงมองสมุดของตัวเองซึ่งตอนนี้อันตรธานหายไปจากโต๊ะเรียบร้อย ครั้นพอหันไปมองยังมือของคนที่กำลังยืนอ่านอยู่นั้น แต่ปรากฏว่า...

Chip-หายแล้วมั้ยล่ะ?

ไม่ใช่สิ...ที่หายไปนั่นคือสมุดเล็คเชอร์ของเธอต่างหาก

แล้วจะรอช้าอยู่ทำไม เพื่อนๆ ในรุ่นต่างก็รู้ดีว่ายัยโอ๋รูมเมทของเธอนั้นขี้แกล้งและแสบแค่ไหน!

เด็กเรียนผู้เป็นเจ้าของสมุดลุกพรวดพราดขึ้นด้วยความตกใจตกใจและลืมตัว พุ่งวาบไปหาคนที่กำลังถือสมุดของตัวเองอยู่อย่างรีบร้อน พลอยทำให้คนอื่นๆ ในห้องรู้ไปโดยปริยายว่าสมุดเล่มนั้นเป็นของใคร

********

“เอาล่ะคุณชื่ออะไรนะ” พฤกษ์ถามเด็กสาวที่ยืนก้มหน้างุดอยู่หน้าชั้น

“คัคนางค์ค่ะ” คัคนางค์ได้แต่ตอบเสียงอ่อยๆ อายจนแทบอยากจะมุดพื้นห้องหนี เพราะไม่เคยถูกใครจับจ้องอย่างตำหนิติเตียนรุนแรงเช่นนั้น

“คุณเขียนหนังสือมือไหน”

“ขวาค่ะ”

“ถ้างั้นแบมือซ้ายมา” เขาออกคำสั่งเสียงเข้มกับลูกศิษย์สาวที่เพิ่งจะเจอหน้ากันได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงดี แต่เธอและเพื่อนๆ ก็คิดจะลองของเสียแล้ว

********