เรื่องราวของดาราสาวตกอับกับนายหัวจอมเสเพล ซึ่งโคจรมาพบกันอีกครั้งในวันที่เมฆหมอกเป็นใจ

****

"แล้วเอาเสื้อคุณมาใส่ให้ฉันทำไมมิทราบ"

"หรือจะแก้ผ้าล่ะ" ทำดีไม่ได้ดี นายหัวหนุ่มจึงย้อนถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเกเรกลับไปบ้าง "คุณอยากแก้ผ้านอนกับผมเหรอ"

"..."
"โอเค" อวัชซ่อนยิ้ม ตลกกับภาพที่ละอองธารอ้าปากพะงาบๆ แต่ด่าไม่ออก มันน่ารักจนเขาต้องหยอกล้อเธอต่อ

"งั้นแก้ตัวคราวหน้าแล้วกันนะ ผมรู้ความต้องการคุณแล้วนี่"

"ทะลึ่ง" หมอนอีกใบลอยละลิ่วลงบนหัวของชายหนุ่ม "ไม่มีคราวไหนอีกทั้งนั้นแหละ อย่าฝันหวาน"

นายหัวภูเก็ตไม่อินังขังขอบกับหมอนนุ่มๆ ทำเพียงมองตรงไปยังหญิงสาว ก่อนจะหรี่ตาลงปิดบังร่องรอยกระเพื่อมไหวในความมืดดำ ละอองธารคงไม่รู้ว่าคำพูดบางคำ เมื่อพูดออกมาแล้ว มันยิ่งอันตราย และกับผู้ชายบางคน ยิ่งท้าทายยิ่งหมายถึงการกระตุ้นเร้า

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนบอกเขาว่าอย่าฝันหวาน

และคนอย่างเขา ถ้าจะเอา ไม่จำเป็นต้องฝัน...