‘O, god, ze wisten het. Natuurlijk wisten ze het. Hoe zouden ze het niet weten. Wisten ze het altijd al? Vandaar hun uiterst voorzichtige vriendschap? Ze waren mijn gangen nagegaan zodra ik in het dorp kwam wonen. Hadden de connectie met Alain gemaakt, hadden mijn kritische stukken gelezen, hun oordeel opgeschort, ze hadden getwijfeld en overwogen in hoeverre ik van nut kon zijn. Ze hadden me op de proef gesteld, geobserveerd, mijn woorden gewogen.’

In een samenleving waar al tien jaar geen vrije pers meer bestaat volgen we Sophie Roth, voormalig journalist, die de hoofdstad heeft verruild voor een huisje op het platteland, ver weg van het valse geluk dat het nieuwe bewind onder dwang heeft verspreid. Ze wil opnieuw beginnen in de kleine gemeenschap, maar stuit op achterdocht en terughoudendheid. Als ze in aanraking komt met het verzet wordt ze voor een moeilijke keuze die tussen gewelddadige actie en verdachte afzijdigheid. De roman Het bewind van de gelukkigen houdt ons pijnlijk geloofwaardig voor wat er zou kunnen gebeuren als een democratisch gekozen partij de absolute macht in Europa naar zich toetrekt en de oppositie op allerlei manieren uitschakelt.