Haram ve helal mefhumu dinin özü ve şekli, dindarın Allah'a kulluk nizamnemesi ile yakından ilgilidir. Nizam fikri ile mutlak serbestlik fikri bir arada düşünülemez. Bir yerde nizam varsa mutlak hürriyet kayıt altına alan, sınırlayan kaideleri, emir ve yasaklar da var demektir. İslam, kulun kendini ve Rabbini bilmesi, O' na kulluk edebilmesi, böylece edebi saadete erebilmesi için Allah'ın lütfettiği son din, irşad ve nizam olduğuna göre onda helal ve haram birbirinden ayıran sınırların bulunması tabiidir. Bir hadis-i şerife ifade buyurulan teşbine göre, haram sınırın ötesi Allahın'ın korumudur; o sınırı aşmak bir yana ve ahlak sistemlerinde yasaklar, çirkin ve yakışıksız telakki edilen davranışlar vardır. Semavi dinlerin sonuncusunu ve en mütekamili olan İslam da, ferd ve cemiyet halinde insanlığın hayrına olmak üzere getirdiği mükellefiyetler manzümasi içinde yasaklara yer vermiştir. Yasaklar menfi ( yapılmaması istenen) mükellifiyetlerdir. Mükellifiyetler ise, gökler, düzlükler ve dağlanıp yüklenemediği, insan denilen ''kemale namzet'' müstesne varlığın boyuna göre biçilmiş'' emanet'' lerdir. Bu ''emanet'' mükellifiyetler, dıştaki kirleri, paslanı silerek cevheri ortaya çıkaran, kimin neye layık olduğunu meydana koyan imtihan ve deneme vasıtalarıdır. İnsan ne taş ne hayvandır, ne de melek; o, büyük kabiliyetler ihtive eden, eşsiz meyvelerin planını saklayan bir çekirdektir. Dünya zemininde, ömür denilen mevsimler içinde, en son ilahi dinin rahmet ve terbiyesine kendisini teslim ederse (mükellifiyetlerini yerine getirirse) melekleri kendine hayran bırakır. Aynı zeminde nefis şeytanın arzularına boyun eğer, onların pembe bardakta sundukları zehiri gıda zannederse özünü zayi eder, taş - toprak ve gübre arasında çürüyüp gider. İşte, insanoğlunun ferdi hayatında, haramlar riayetin de dahil bulunduğu mükellifiyetlerin böylesine önemli bir rolü vardır. (Arka Kapak)