Ik ben het gelukkigst als ik vader in de verte naar me toe zie lopen. In de ruimte tussen verwachting en ontmoeting ligt een hele wereld open waarin hij de man van mijn kinderdromen is. Het is een breekbaar tijdsvenster, dat snel aan diggelen wordt geslagen. Door andere mensen, door hemzelf. Bintje groeit op in de jaren negentig, in de rijzige appartementsblokken van de provinciestad, die troosteloos ogen voor de meeste omstanders, maar voor Bintje een leven lang verbonden zullen blijven met de geur van pili-pili, het ritme van rumba en het geluid van haar vaders tikmachine. Vader. Een man die zich verliest in God en drankzucht, die zacht en gewelddadig is, steevast aan- en afwezig, een levende contradictie. Ondanks Bintjes adoratie slaagt ze er niet in om deel uit te maken van zijn leven. Wanneer zij jaren later zelf moeder wordt en zich realiseert dat haar eigen kind in niets op zichzelf of haar vader lijkt, slaan de stoppen door en stevent ze af op hetzelfde destructieve pad dat haar vader bewandelde.