افرا یا روز می گذرد نمایشی انتقادی - اجتماعی آدم‌های دوران خویش است. افرا نیز به مانند سایر آثار استاد روایت یک داستان مستقیم با بهره گیری جزء به جزء نیست بلکه نمایش‌نامه‌ای بر پایه‌ی شخصیت‌های ماجرا و گاه وارد کردن شخصیت‌های جدید است. بیضایی در این نمایش‌نامه محدودیت در روایت را بطور کامل می‌شکند و به هر کدام از شخصیت‌های خود وظیفه‌ی روایت بخشی از قصه را می‌پردازد تا مخاطب فقط با یک قصه‌گو طرف نباشد. مخاطب با یک خالق و چندین قصه‌گو طرف است و همین عاملی می‌شود نقش هر کدام از افراد محله در رقم زدن سرنوشت خود و دیگری بصورت زنجیروار روشن شود. در این شیوه روایت با بیانی عامیانه و تلخ شیوه‌ی روایت متفاوتی را می‌بینیم.