چهارمین کتابِ «فاضل نظری» در قالبِ غزل.‏
ضد یعنی نَفسِ أمّاره که انسان را امر می‌کند به بدی. به تعبیرِ نظری انسان از آن نفسِ امرکنند‌ه‌ی به بدی‌ست که شکایت می‌برد به خداوند و می‌گوید: «یا من إلیهِ شکوتُ أحوالی» و «یا من إلیه اشکو نفسی و تقصیرها»؛ نظری می‌گوید انسان این ضدِّ خود را «خود» می‌پندارد و از آن نزدِ پروردگارِ خویش شکایت می‌برد.‏