Pas sinds een paar jaar is er in Nederland serieuze aandacht voor een van de ernstigst denkbare misdrijven: het dwingen van jonge, vaak minderjarige meisjes om seks te hebben met andere mannen. De daders worden loverboys genoemd, maar zijn in wezen keiharde, gewetenloze criminelen.

Schrijver en journalist Patricia Perquin kwam in aanraking met slachtoffers van loverboys in het opvanghuis van Anita de Wit, een van de zeer weinige Nederlanders die dag in dag uit hun best doen deze meisjes weer een menswaardig bestaan te geven. Perquin wist dat ze geconfronteerd zou worden met vreselijke verhalen, maar dat de misstanden zo gruwelijk zouden zijn, had ze nooit kunnen bevroeden.

De meisjes van mevrouw De Wit is een onthutsend boek. Patricia Perquin is erin geslaagd om de meisjes, die de meest mensonterende ervaringen hebben ondergaan, een eigen stem te geven. Ze zijn beschadigd, maar ze hebben ook dromen en willen weer kunnen lachen, iets waartoe Perquin hen uitnodigt. De meisjes van mevrouw De Wit is een eerlijk, van binnenuit beschreven portret van een groep meisjes die weigeren te erkennen dat hun levens voorgoed verwoest zijn, en die vol goede moed proberen de draad weer op te pakken.

Patricia Perquin schreef de bestseller Achter het raam op de Wallen, over haar ervaringen als prostituee, en werkte voordien in de mediawereld. Daarnaast schrijft ze columns en bijdragen voor verschillende kranten en weekbladen.